Halsbandparkieten
Ineens was het met de winterstilte in Bredius gedaan.
Het voorjaar barstte letterlijk los. Broedlustige vogels van veelsoortige pluimage lieten zich volop horen. Maar het zachte gezang van de kleinere soorten werd volledig overstemd door het vreselijke kabaal van ganzen en halsbandparkieten.
De ganzen stortten zich luid gakkend en met veel geklapwiek telkens in het water bij het stiltegebied en stegen met evenwel geluidsoverlast dan weer op. Een paartje nijlganzen was al letterlijk de boom in gevlucht.
De halsbandparkieten zochten paarsgewijs naar geschikte broedholtes in de eikenlaan van het stiltegebied. Wat een mooie vogels zijn het toch eigenlijk maar hun schoonheid gaat verloren door hun vreselijke gekrijs, wat een schreeuwlelijkerds zijn het.
Toch hebben ook zij hun onvermoede zachtaardige kanten. Wist u dat ze elkaar uitgebreid kussen voor ze de liefde bedrijven? Nou ja, liefde, het zal voor hen wel een pragmatische bezigheid zijn ter verzekering van nageslacht.
Maar zo lijken het toch net mensen!
Foto’s en tekst: Dammis van ’t Zelfde.